DVS’33 Ermelo speelt zaterdag 1 februari 2020 op sportpark De Strokel in Harderwijk de altijd beladen en onvoorspelbare derby tegen VVOG.
De vermeende underdog is meestal in staat om iets extra’s te brengen en de streekontmoeting een bijzondere wending te geven. De ontmoetingen tussen de twee clubs in recente seizoen zijn daar een bewijs van. Ook in de laatste versie had DVS het moeilijk genoeg en was het een van richting veranderd schot, dat de zege naar de Ermeloërs bracht. Die 1-0 luidde voor de Harderwijkers wel een periode van tien achtereenvolgende nederlagen in, waardoor zij inmiddels op de laatste plaats beland zijn. De geelzwarten zagen de achterstand op koploper Sparta Nijkerk iets teruglopen en willen geen puntverlies lijden. VVOG zal de rode lantaarn graag weer overdragen aan ONS. Sportieve belangen en prestige zullen zich weer vermengen, als de leidsman van dienst, dhr. M. Oosting uit Niekerk, de derby om 14:30 uur op gang blaast.De posities op de ranglijst zullen de geelzwarten ongetwijfeld als favoriet aanwijzen, maar een derby kent natuurlijk haar eigen wetten, waar nog meer dan in andere duels niet alleen de kwaliteiten bepalend zijn.
Inmiddels is het een goed gebruik van de twee clubs, dat de jeugd van de bezoekende vereniging met een geldig lidmaatschapskaart gratis toeging heeft tot deze zeer tot de verbeelding sprekende derby. Natuurlijk rekent de hoofmacht van DVS, dat de jeugdspelers in grote getalen in de geelzwarte kleuren aanwezig zal zijn.
Verschillende belangen
Beide clubs hebben natuurlijk verschillende belangen bij de uitslag. DVS verdedigt de tweede plaats op de ranglijst, die deelname aan de nacompetitie voor promotie garandeert, en de “Groenen” zouden zich vanzelfsprekend het liefst direct handhaven, maar vooralsnog is de nacompetitie voor een plaats in de Derde Divisie de meest reële doelstelling.
Op het nipte verlies in Ermelo volgden nog negen nederlagen. Daarvoor verzamelden de Harderwijkers acht punten uit acht speelronden. Deze werden geleden tegen Excelsior’31 (0-1), Ajax (2-1), Jong Almere City FC (0-3), GOES (3-0), Ter Leede (4-3), ODIN’59 (0-4), Hoek (6-0), Harkemase Boys (1-3) en het meest recent bij Excelsior’31 (5-0). Van sommige tegenstanders mag verloren worden, maar bij directe concurrenten moeten wel punten gepakt worden. Anders wordt de positie wel heel penibel. De eerstejaars trainer, Pieter Mulders, werd al voor de Kerst het slachtoffer, maar ook onder interim-coach Henk Drost (afgelopen zaterdag als wedstrijdanalist nog aandachtig toeschouwer bij de wedstrijd DVS-Ajax) en, maar opvolger Raymond Schuurman met een contract voor anderhalf jaar wacht nog op de eerste punten.
Henk Drost hoefde de nederlaag van zijn club in Rijssen dus niet aan te zien. Toch begon VVOG op “De Koerbelt” helemaal niet slecht aan de wedstrijd en de eerste mogelijkheden waren zelfs voor de groenwitten. Dat was niet nieuw, evenmin als het onbenut laten van die kansen. Na de 2-0 was het al helemaal over en maakte Excelsior’31 er nog makkelijk 5-0 van. Als speler kende Henk Drost met VVOG betere tijden, toen de club nog gewend was om op het hoogste platform om de prijzen te spelen.
Hij zag DVS zaterdag tegen de amateurs van Ajax na een minder eerste kwartier in de eerste helft goed voetballen. Met de 2-0 door Joshua Patrick en Mark Bouwman leek de zaak beslist, maar de hoofdstedelingen kwamen na de rust sterk terug. Vooralsnog zonder kansen, maar na de aansluitingstreffer was de 2-2 een logisch gevolg. De Amsterdammers pakten echter niet door. Na de aanvallende wissels door Simon Ouaali zochten de geelzwarten in de slotfase het meest naar de overwinning en werden voor die instelling beloond. Waar de veldverhouding over de gehele wedstrijd een gelijkspel rechtvaardigde, kregen de Ermeloërs in de extra tijd het winnende doelpunt van de voet van Olivier Pilon, die in de rebound heel alert reageerde op het schot van invaller Daniël van Warven.
Waar DVS, ook in de wedstrijd zelf, niet constant presteert, is een goede vorm nog niet stabiel. Dat is echter beter dan het ontbreken van vorm, waar VVOG veel meer mee te maken heeft. Als het dan bij de harderwijkers tegen zit, dan zit het ook goed tegen. Toch kan zo’n derby daar wel eens verandering in brengen. Die brengt bij de underdog onvermoede krachten boven.
Verschillende verhoudingen
Ontmoetingen tussen Ermelose en Harderwijkse clubs dateren al van kort na 1900, toen de Ermelosche Voetbal Club (EVC) en Achilles elkaar tegenkwamen in vriendschappelijke wedstrijden. Meer was nog niet mogelijk. In de begin 30-er jaren werd dat al talrijker, doordat beide plaatsen meer clubjes of zelfs gelegenheidselftallen kenden en in een zomeravondcompetitie tegen elkaar uitkwamen. Het Harderwijkse HVC was daar doorgaans wat sterker in dan de voorlopers van DVS; EFC en Ajax. Dat was nog in de UPVB in ’23-’33. Dat bleef ook nog zo in het eerste jaar in de CNVB (1e klasse Afdeling Harderwijk), nadat de twee Ermelose clubs gefuseerd waren tot DVS’33. In het tweede jaar waren de geelzwarten het sterkste, maar kon er niet meer van een verhouding gesproken worden. HVC ging ten onder. Het VOG van 1927 koos in ’33 voor de UPVB Zondag, omdat het voor een zaterdagelftal te weinig spelers kon opbrengen. Dat kwam wellicht door het aantal zaterdagclubjes in die tijd in Harderwijk. Toen werd er ook nog een V voorgevoegd aan de naam van de nog oudst bestaande club van de stad. Ontmoetingen tussen DVS en VVOG bleven dus nog even uit.
DVS kwam na ’35 uit in de Afdeling Zwolle van de CNVB en de derby tegen Volharding uit Nunspeet, toen nog een gemeentegenoot werd de belangrijkste. Na de fusie van alle voetbalbonden in ’40 keerde DVS terug naar ‘Utrecht’, waar het goede jaren kende met algehele afdelingskampioenschappen in ’43 en ’46. De geelzwarten waren toonaangevend in de regio, hoewel de wereld nog beperkt was tot de provincie Utrecht, een deel van de Noordwest-Veluwe en Het Gooi. Intussen hadden de liefhebbers van zaterdagvoetbal in Harderwijk zich verzameld bij de zondagclub VVOG, dat in ’45-’46 in de afdeling Utrecht begon. Door de invoering van de 4e klasse in ’46 in het district West 1 promoveerde DVS en bleef de Harderwijkers nog voor. Ondanks kampioenschappen in de 1e klasse van de afdeling lukte het de groenwitten maar niet om de KNVB te bereiken. Daarvoor was winst in de promotiewedstrijden nodig. Toen dat in ’52 uiteindelijk wel lukte, speelde DVS al in de (oostelijke) 3e klasse.
DVS verloor de dominantie in de eigen omgeving ook na de eerste onderlinge schermutselingen in ’54, toen ook de Harderwijkers de 3e klasse bereikten en al direct in Ermelo met 0-1 wonnen. In de return werd het 2-2. Het jaar daarop wonnen beide clubs hun thuiswedstrijd (3-2 bij DVS en 5-2 in Harderwijk). DVS degradeerde, zodat de derby al vroeg voor acht jaar uit beeld raakte. De Ermelose club kende een zeer moeilijke periode met ook de afsplitsing van een nieuw EFC in ’58. De derby keerde voor een jaar terug. VVOG stoomde door naar zelfs de 2e klasse, maar de twee clubs ontmoetten elkaar weer in ’63-’64. De Harderwijkers waren gedegradeerd en DVS keerde na het kampioenschap in de 4e klasse terug in de 3e. Qua selectie gold DVS als favoriet, maar het werd een ontluisterende 0-6 nederlaag op het nieuwe hoofdveld van de sportpark aan de Sportlaan. Ook “De Strokel” was net geopend en daar werd het 2-2. Met de geelzwarten als keurige derde werd VVOG kampioen en keerde terug naar de 2e klasse; tot ’70 het hoogste niveau in het zaterdagvoetbal. De derby verdween dus weer en kwam pas weer op de rol in ’80-81 in de 2e klasse. DVS beleefde de historische promotie naar de 2e klasse. De Harderwijkers hadden toen al een algeheel zaterdagkampioenschap en een algemeen amateurkampioenschap van Nederland (de allereerste) op hun naam, behaald in ’69. Hoewel de club zich niet plaatste voor de 1e klasse, die in ’70 werd ingevoerd, was het landelijk een toonaangevende club, maar moesten in ’78 gedwongen een stapje terug doen. In die 2e klasse wonnen beide hun thuiswedstrijd (1-0 op “De Strokel” en 2-1 in Ermelo). De geelzwarten degradeerden en VVOG werd kampioen. Het zou nu zeven jaar duren voor de derby weer gespeeld zou worden.
Bij DVS groeide de ambitie om de top te bereiken en vanaf ’86 vonden oud-profs hun weg naar Ermelo, ook wel bekend als “De Zwolse Coup” met spelers als Klaas Drost en Gerard van Moorst. De hoogste sport op de ladder werd ook beklommen in ’88, maar het duurde nog een jaar (door verschillende indelingen), dat de derby op het hoogste niveau gespeeld werd. VVOG was nog altijd de grotere club, maar ging in Ermelo voor ruim 3000 toeschouwers met 3-1 onderuit. De revanche met 5-0 in Harderwijk was duidelijk. DVS degradeerde echter weer. Na drie jaar volgde de hernieuwde kennismaking in de 1e klasse B met twee gelijke spelen; 0-0 in Harderwijk en 2-2 in Ermelo. Het jaar daarop (’93-’94) verloren beide clubs hun thuiswedstrijd; 0-1 op “De Strokel” en 0-3 bij DVS. In ’95-’96 waren de resultaten precies hetzelfde als in ’92-’93, dus met twee gelijke spelen. De geelzwarten degradeerden en het bleek moeilijk om de derby op het hoogste platform vast op de agenda te krijgen. Dat zou nog maar drie jaargangen voorkomen, toen de 1e klasse vanaf ’96 Hoofdklasse ging heten. VVOG bleef een grootmacht met nog eens een zaterdagtitel in ’97. In ’98-’99 was DVS in de onderlinge duels met een 0-1 in de uitbeurt en een 1-1 voor eigen publiek wel de beste. De geelzwarten maakten de eeuwwisseling ook nog wel mee met de derby in de hoogste klasse. Alleen was VVOG met een 1-3 zege in Ermelo en een 2-2 in de return de beste. DVS degradeerde weer en de derby ontbrak nu voor drie seizoenen, maar in ’02-’03 konden de geelzwarten met een 0-1 op “De Strokel” en een 0-0 in Ermelo toch weer met de borst vooruit lopen. Het voorkwam de degradatie niet in de laatste jaargang, dat een overwinning twee punten opleverde.
Na zeven seizoenen op het hoogste toneel kwam de derby daarna in een ander daglicht te staan. VVOG was tot dan toe steeds de favoriete club, maar er kwam een kantelpunt aan. In ’07 kwamen de twee clubs elkaar tegen op “De Putter Eng” in een p-/d-wedstrijd. Hoewel VVOG na de gewonnen beslissingswedstrijd tegen Huizen de status van Hoofdklasser verdedigde, golden de geelzwarten in dit duel als favoriet gezien de selecties. De groenwitten haalden Marco Roelofsen met succes terug en wonnen in de verlenging met 2-1. Uitstel van executie, want een jaar later volgde de degradatie uit de Hoofdklasse alsnog. De derby werd daarna niet meer op het hoogste platform uitgevochten.
De favorietenrol was inmiddels al wel verschoven naar Ermelo, maar dat werd in ’08-’09 nog niet zichtbaar in de cijfers; het zou de enige keer worden, dat een club allebei de wedstrijden won; op “De Strokel” 2-0 en in Ermelo 1-3. Ook het jaar daarop wonnen de Harderwijkers hun uitwedstrijd met 0-1 en bleef het in de return 0-0. Desalniettemin promoveerde DVS na de invoering van de Topklasse met de derde plaats naar de Hoofdklasse. VVOG zou twee jaar later volgen en beide wonnen hun uitwedstrijd met 0-2. Dat gebeurde ook in ’12-’13, maar nu met 0-3. De Ermeloërs weken het jaar daarop uit naar de Hoofdklasse A en moesten de derby een jaar missen. In het kampioensjaar ’14-’15 won DVS thuis met 2-1 en werd het in Harderwijk 1-1. Dat werd toen wel gezien als duur puntverlies, maar de Ermeloërs konden dat lijden.
Twee jaar werd de derby niet gespeeld. In het eerste daarvan ontpopte DVS zich in de Topklasse als outsider voor de Tweede Divisie, maar redde dat niet had het daarna in het eerste jaar van de Derde Divisie moeilijk. Daar hadden de Harderwijkers zich ook weer bij geschaard. In de onderlinge ontmoetingen bleven de geelzwarten wel favoriet. In ’16-’17 wonnen beide hun thuiswedstrijd (bij VVOG 2-1 en in de return 1-0). Het jaar daarop kwam de dreun, die DVS op “De Strokel” uitdeelde met de 0-6. De wraak was zoet, want in de slotwedstrijd op Ermelose bodem maakten de groenwitten in de slotfase met 1-1 gelijk, waardoor DVS de nacompetitie misliep. In het afgelopen seizoen waren de uitslagen minder direct aan te wijzen voor het missen van de nacompetitie, maar met de 2-0 in Harderwijk kwamen de geelzwarten kostbare punten te kort in de tweede periode en in de derde gold hetzelfde met de 1-1 in de return (nota bene onder Hennie in ’t Hof bij VVOG).
De derby’s tussen DVS houden zich dus niet aan rangen of standen en ook de locatie blijkt ondergeschikt. Dat maakt ook de ontmoeting van zaterdag 1 februari weer onvoorspelbaar. “Je moet het ook weer niet groter maken, dan het is”, gaf interim-trainer Simon Ouaali in de nabeschouwing van de vorige wedstrijd al aan. Hij weet echter ook wel wat een derby vraagt en zal zijn ploeg optimaal voorbereiden op de clash op “De Strokel”. Dat zal zijn collega Raymond Schuurman vanuit de underdog-rol ongetwijfeld ook doen. Het wordt zeker weer een boeiende versie.
Vanuit underdog-rol het tij keren
Raymond Schuurman weet in ieder ieder geval, wat het is om vanuit die rol te werken. Hij was in 2004 voor het eerst trainer van Go Ahead Kampen, dat dreigde te degraderen, maar zich nog opwerkte naar de vijfde plek; één lager dan DVS. Daarmee werd wel de derde periode binnengehaald in de 1e klasse D. Berkum en OWIOS werden vervolgens bedwongen in de nacompetitie, waarna de p-/d-wedstrijd tegen TOGR volgde. De Rotterdamse Hoofdklasser bezat veel meer voetballende kwaliteiten, maar de oefenmeester liet het vooral aankomen op lijf-aan-lijf-gevechten en die wonnen de Kampenaren. Het technischer TOGR werd het voetballen belet. De club noemde de 1-4 nederlaag tegen GAK een lesje in wilskracht en effectiviteit. Dat eerste zal de oefenmeester er zaterdag voor de derby tegen DVS zeker wel in krijgen (als dat al niet uit de spelers zelf komt) en of hij dat laatste er tijdig in krijgt, zal de vraag zijn. Dat was in zijn eerste jaar bij de ‘Kowetters’ (na drie jaar Berkum). Daar bleef hij nog vijf jaar als trainer actief, maar besloot die periode wel met degradatie. Zijn CV werd voldoende indrukwekkende gevonden bij Sparta Nijkerk, dat naar de net ingevoerde Topklasse was gepromoveerd. Het dienstverband duurde vanwege tegenvallende resultaten echter maar een paar maanden. Via Alcides en asv Dronten belandde Raymond Schuurman in ’18 weer bij Berkum, waar hij na een jaar aan een sabbatical dacht. Tot Henk Drost c.s. van VVOG hem in januari riep.
Om het tij te kunnen keren trok VVOG tussentijds Dean van Ooijen aan van Westlandia en Yannick Bouw van VVSB. De eerste verscheen ook al op “De Strokel”, maar de Noordwijkerhouters willen de ‘Veender’ nog niet vrijgeven.
Een viertal spelers verlaat de club. Alleen de nieuwe vereniging van oud-DVS’er Mike Ahrens is bekend. Hij komt komend seizoen uit voor Sparta Nijkerk. Thomas Careman, Tim Muller en Marnix Tissingh zijn nog zoekende.
