‘Ik wist ook niet hoe gevaarlijk kinkhoest kon zijn’

Door Petronella van het Goor - Mick, de zoon van Lisette Nijboer, was nog maar acht weken oud toen hij met kinkhoest werd opgenomen in het Wilhelmina Kinderziekenhuis. Bijna twee maanden lag hij aan de beademing, in die twee maanden was het vaak spannend. 

“’We weten niet hoe het afloopt, dus maak maar elke dag foto’s voor de verwerking’, zeiden de artsen toen tegen me.”

Mick is nu zeven jaar oud. “Gelukkig mocht hij zeven worden”, zegt Lisette. De eerste twee jaar van zijn leven moest Mick voor een simpele verkoudheid al naar het ziekenhuis. Ook heeft hij lang af moeten kicken van de hoge dosis medicatie die hij in zijn eerste maanden kreeg. Hij moest opnieuw leren drinken omdat hij geen zuigreflex meer had. En zelfs nu, zeven jaar later, speelt zijn verleden hem soms nog parten. “Hij kreeg vorig jaar EMDR-therapie voor angstaanvallen, waarin het voor hem voelde alsof hij stikte.”

Vorige week deelde ze haar verhaal op social media. “Ik vind de hele vaccinatiediscussie lastig, ik wil me daar ook niet in mengen, er geen welles-nietes verhaal van maken. Ik wil wel graag dat mensen zich goed laten voorlichten.” Want Mick was nog maar acht weken oud, had geen antistoffen in zijn kleine lijfje. “Waarschijnlijk is hij in zijn eerste weken aangestoken door iemand die, waarschijnlijk ongemerkt, het virus bij zich droeg.” Nu wordt zwangere vrouwen aangeboden zich in te laten enten, zodat een baby via de moeder de antistoffen aan kan maken.

Ze vindt dat een goed initiatief. Acht jaar geleden was die mogelijkheid er nog niet. “Toen we ontslagen werden uit het ziekenhuis vroegen de artsen of ik alsjeblieft mijn verhaal wilde delen.” Toch duurde het nog zeven jaar voor ze het deed. “Ik heb wel vaker op het punt gestaan, maar deed het toch niet, omdat ik geen discussie aan wilde zwengelen.” Maar een week geleden las ze een post op Facebook. “Iemand zei: ‘waarom zijn mensen die wel zijn gevaccineerd bang voor ongevaccineerde personen…. Ze kunnen toch niet besmet worden omdat ze al gevaccineerd zijn?’ Dat raakte me, genoeg om mijn verhaal te doen. Want het kan dus wel. Mick is ons derde kindje, onze twee oudste kinderen hebben alle inentingen gehad. En Mick werd ziek, voor hij zijn inentingen heeft gekregen.”

Het bericht dat Lisette schreef werd massaal gedeeld en heeft veel mensen bereikt. “En de reacties die ik kreeg, ook van wildvreemden, waren alleen maar positief. Gelukkig, want iedereen heeft recht op zijn of haar mening, iedereen is vrij te kiezen voor wel of niet inenten. Ik wil niet de discussie aangaan, alleen maar ons verhaal vertellen, in de hoop dat mensen zich beter voor laten lichten.” Een reactie die haar heel gelukkig maakte? “Een vrouw, dertig weken zwanger die twijfelde of ze de vaccinatie tegen kinkhoest wel moest halen, heeft na het lezen van mijn post, meteen besloten dit wel te doen en de dokter gebeld. Daar werd ik wel helemaal warm van.”

Mick
(Foto: Leuk Kiekje Fotografie - Mick)

Gedicht van Lisette:

HIJ

HIJ werd opgenomen toen hij 8 weken oud was met kinkhoest.
HIJ was toen nog niet ingeënt en had geen antistoffen.
HIJ werd ernstig ziek en lag heel lang aan de beademing.
HIJ moest daarna nog maanden afkicken van medicatie die hem in leven hielden. HIJ heeft meerdere opnames nodig gehad om zijn longen weer op weg te helpen. HIJ kreeg therapie om zijn angsten onder controle te krijgen.
HIJ is nu 7 jaar en hij is onze zoon.

En ik...

IK ben zijn moeder en laat voor 1 keer mijn mening horen. IK ben dankbaar dat hij de kinkhoest heeft overleefd.
IK gun niemand de zorgen die dit met zich meeneemt.
IK had geen idee hoe erg kinkhoest eigenlijk is.
IK voel me verdrietig als ik verhalen hoor dat inenten van je kinderen slecht is. IK geloof niet dat het vaccinatiebeleid onze kinderen ziek wil maken.
IK respecteer iedereen zijn keuzevrijheid en wil niemand boos maken.
IK wil alleen maar zeggen dat je je goed moet laten voorlichten.
IK laat mijn drie kinderen inenten...

En jij?

-Liefs Lisette-