De coronacrisis zal ook in het nieuwe jaar voor velen van ons voor een zeer moeilijke periode in ons leven zorgen. Mensen worden ernstig ziek en kunnen overlijden.
En de dingen die het leven mooi maken gaan niet door, denk aan verjaardagen en andere bijeenkomsten. We hopen met z’n allen dat de lockdown en het vaccin ons dit jaar op termijn de nodige verlichting geven.Daarnaast is er de lockdown, waardoor sommige mensen hun baan verliezen
Sinds de uitbraak van corona zijn er door het hele land hartverwarmende initiatieven waarbij Nederlanders er voor elkaar zijn. Hiermee moeten we vooral doorgaan.
Vorig jaar is een landelijke campagne gestart waarin we als Nederlanders ‘aandacht voor elkaar’ hebben. Ook Ermelo deed hieraan mee en wij geven hieraan een vervolg in 2021. In de komende weken publiceren wij nieuwe mini-portretten van Ermeloërs, die vertellen wat hen heeft geraakt in deze tijd van corona.
“Vorig jaar februari, een maand voor de eerste lockdown, nam ik het beroep aan naar Ermelo. Van het virus merkten we nog weinig. Ik keek er naar uit om predikant te zijn van de Gereformeerde Kerk. Er was verteld over de vele vrijwilligers en kerkelijke activiteiten; dat maakte mij enthousiast. Maar ja… Een paar weken later zag de wereld er compleet anders uit. Alles kwam stil te liggen, kerkdiensten gingen online. Ik dacht: we verhuizen naar Ermelo, hopelijk verandert de situatie snel…”Deze week deelt Jan-Willem Leurgans (43) zijn ervaringen hoe hij als nieuwe predikant in Ermelo deze bijzondere en lastige coronatijd beleeft
“Bij mijn intrededienst in augustus waren de maatregelen iets versoepeld. De kerk mocht honderd bezoekers ontvangen en ik voelde mij welkom in het dorp. Toch blijft het steeds omschakelen: dit is niet waar je op hoopt als je ergens nieuw begint. Je wilt veel mensen ontmoeten en het dorp echt leren kennen. Dat lukt al aardig, maar het is anders dan anders. Veel gesprekken voer je telefonisch. Als het even kan, ga ik bij mensen op huisbezoek. Ik houd dan drie meter afstand. Dat echte contact is waardevol. Zeker in deze tijd: mensen willen hun verhaal kwijt. Ik vind het ook fijn om te zien hoeveel troost en hoop het geloof geeft.”
“Mijn man en ik werken nu allebei vaak vanuit huis. Daardoor kunnen we er ook overdag zijn voor onze tweeling. Ze zijn twaalf en gelukkig best zelfstandig. Natuurlijk, het is thuis aanpassen, maar het lukt om alles te combineren. Hiervoor woonden we in Moordrecht, bij Gouda. Van Zuid-Holland naar de Veluwe lijkt een overgang, maar Ermeloërs zijn ook direct en openhartig. Ik houd ervan. Ik merk het in de gesprekken: binnen een paar minuten kom je tot de kern.”
“Zodra de maatregelen versoepelen willen we het kerkenwerk voorzichtig hervatten. Eerst in kleine groepjes. Gemeenteleden missen de dienst, maar ook het koffie drinken erna. Het sociale gebeuren. Dat hoor ik veel zeggen. Soms wil ik het onderwerp corona liever negeren in de preek, maar dat heeft geen zin. Het is onze realiteit. Momenteel sta ik er ontspannen in. Ik hoop op betere tijden. De toekomst ligt in Gods handen. Door alle lastige situaties heen, mogen we daar op vertrouwen.”
(Foto: Johanna Minnaard)
